بررسی تاثیر پروتئین مرکزی (core) ویروس هپاتیت c (hcv) درالقای سلولهای ستاره ای کبد (hscs) ازطریق اندازه گیری ?-sma و میزان mirna-221

عفونت کبد به ویروس هپاتیت c در اکثریت موارد مزمن می شود و در مراحل بعد، طی یک فرآیند پیشرونده ای در نهایت منجر به تخریب کبد می گردد. فیبروز کبدی به معنای تجمع بیش از حد ماتریکس خارج سلولی در بافت کبد است که به منظور ترمیم آسیب های وارد شده بر سلول های کبدی می باشد. ویروس هپاتیت c با شیوع 170 میلیونی در سراسر دنیا ، شایع ترین و مهمترین علت فیبروز کبدی بشمار می رود. خاصیت فیبروژنیک hcv به پروتئین هایش و به خصوص پروتئین مرکزی آن نسبت داده شده است. برای بررسی تاثیر پروتئین مرکزی ویروس هپاتیت c در فرآیند فیبروز، از رده سلولی lx2 استفاده شده است. برای ارزیابی این مهم از اختصاصی ترین مارکر در سلولی که فعال شده است یعنی ?-sma (اکتین های عضله صاف – آلفا) استفاده کردیم. micrornas به عنوان تنظیم کننده های بیان ژن در سلول مطرح هستند که از طریق مهار ترجمه بطور مستقیم یا از طریق تخریب mrna اعمال اثر می کنند و البته می توانند با اثر بر روی پروموتر ژنها بعنوان فعال کننده رونویسی نیز عمل کنند. در این پژوهش از طرفی دیگر، تاثیر پروتئین core بر روی میزان بیان mir-221 نیز اندازه گیری گردید تا ارتباط آن با فیبروز و بیومارکر پیش سرطانی مشخص گردد. طبق نتایج بدست آمده، پروتئین core ویروس هپاتیت c دارای اثر القا کنندگی فیبروتیک بر رده سلولی lx-2 می باشد و باعث افزایش معنی دار بیان ژن ?-sma می شود (p<0.05). از طرف دیگر نتایجی که در این پژوهش در مورد بیان mir-221 بدست آمده است، نشانگر عدم تغییر معنی دار نسبت به نمونه کنترل می باشد.